امروز
متوجه شدم یه مدتی مدام غر میزنم و درباره هر چیزی بدترین برداشت ممکن رو
دارم! دقت کردم یه مدتی که زیاد گله میکنم. امشب یه لحظه حواسم جمع شد و یه
حس ناجور پیدا کردم. گفتم بسه! تو که اینطور نبودی! عمیقا بدم اومد از این
رفتارم.
دنبال علت گشتم. متوجه شدم مجموعه ای از مسایل باعث استرس من شده و فشاری
که به من وارد شده موجب بروز چنین واکنشی از طرف من شده. ناراحت شدم که
مسایل موجود منو اینطور تحت تاثیر قرار دادن. نمیتونم بگم واکنش من طبیعی
بوده، مثلا مکانیسم های دفاعی! من میخواستم از فشار موجود خودم رو خلاص کنم اما واکنش منفی من، نهایتا موجب نارضایتی از خودم شد و عذاب این مساله هم به فشار قبلی اضافه شد!
حالا تصمیم گرفتم حواسم رو بیشتر جمع کنم و دقت کنم در رفتارهام و راه
بهتری به غیر از غر زدن و گله کردن پیدا کنم! راهی که از آخر باعث نارضایتی
از خودم نشه. فشاری که مسایل خارج از خودم، ایجاد میکنن واقعا خیلی قابل
تحمل تر هستن نسبت فشاری که نارضایتی از خودم به وجود میاره. درگیر بودن با
خودم درد بیشتری داره تا درگیری با دیگران و مشکلات خارجی! بنظرم آزاری که
ممکنه هر فرد به خودش برسونه بیشتر از آزاری که دیگران میتونن بهش برسونن.